พระวัดเส้าหลิน
มงคลที่ ๑๘ ทำงานไม่มีโทษ - กรรมเครื่องแบ่งชนชั้น
พระโพธิสัตว์เห็นท่าไม่ดี จึงรีบบอกน้องชายว่า น้อง เอ๋ย นายพรานคนนี้เป็นคนกักขฬะผิดมนุษย์ทั่วไป จะต้องยิงมารดาของเราแน่นอน พี่จะสละชีวิตแทนมารดา เมื่อพี่ตายแล้ว น้องจงเลี้ยงดูมารดาแทนพี่ด้วยเถิด กล่าวจบ วานรโพธิสัตว์รีบกระโดดออกมา พลางขอร้องพรานหนุ่มว่า ขอท่านอย่าได้ยิงมารดาของเราเลย มารดาของเราตาบอด ทั้งแก่ชรามากแล้ว จงเอาชีวิตของเราแทนเถิด
มงคลที่ ๑๕ บำเพ็ญทาน - การให้ที่มีผลมาก (๒)
"ดูก่อนคฤหบดี เวลามพราหมณ์ ก็คือเราตถาคตนี่แหละ เราแม้เมื่อให้ทานมากมายเห็นปานนั้น ก็ไม่ได้มีบุคคลผู้สมควรจะมารับทักษิณาทานของเรา แม้เพียงคนเดียว ถึงกระนั้นก็ส่งผลให้ได้เสวยทิพยสมบัติในสวรรค์เป็นเวลายาวนาน ส่วนท่านได้ให้ทานแด่พระสงฆ์มีพระพุทธเจ้าเป็นประมุข นับว่าได้โอกาสอันเลิศแล้ว เพราะฉะนั้น จงยินดีในการให้ทานต่อไปเถิด"
ทำไม๊ ทำไม ทำไม ทำไม
หยิบเนื้อปลาเค็มขึ้นมาบ่นคาถา “ตัดต้อ ต้อหาย ตัดหวาย หวายขาด ตัดสายไฟฟ้าฟาด ขาดแล้วต้อเอย” จบคำก็ฟันฉับเนื้อปลาเค็มไปที่กะลา ปรากฏว่า โรคตาต้อหายทันท
กลัวขึ้นคาน
ต่อมา ปี พ.ศ. 2542 ลูกอายุได้ 30 กว่าแล้ว ก็เริ่มกลัวจะขึ้นคานเหมือนที่เพลงเขาว่าไว้ ก็เลยอธิษฐานขอให้ได้เจอเนื้อคู่ที่ดี ไม่ดื่มเหล้า ไม่เจ้าชู้ ไม่สูบบุหรี่ ไม่เที่ยวกลางคืน และขอให้รักลูกอย่างแท้จริง อยู่มาวันหนึ่งขณะที่ลูกเดินอยู่ในห้างสรรพสินค้า จ.เชียงใหม่
เมืองพระรถ-เมรี
บริเวณพื้นที่ขนาด 13 ไร่เศษ ที่ครอบครัวของเธออาศัยอยู่ มีคำบอกเล่าต่อกันมาว่า เป็นเมืองเก่าแก่ เรียกว่า “เมืองพระรถ-เมรี” ปัจจุบัน ยังมีกำแพงให้เห็นปรากฏเป็นเนินดินสูง …คุณแม่ของเธอ เคยเห็นตะขาบความยาวขนาด 1 ศอก ความใหญ่เท่ากับม้วนกระดาษชำระ …ผีเสื้อตัวขนาดแก้วน้ำ เมื่อกางปีกแล้ว จะมีขนาดเท่ากับสุ่มไก่ …สิ่งเหล่านี้เป็นเรื่องจริง หรือเป็นเพียงเรื่องเล่าขาน เหมือนนิทานพื้นบ้าน…
