เป็น อยู่ คือ...วิถีชาวฟิลิปิโน

เป็น อยู่ คือ...วิถีชาวฟิลิปิโน ผู้คนบนแผ่นดินฟิลิปปินส์ ประชากรส่วนใหญ่ของประเทศประมาณร้อยละ 95 คือชนพื้นเมืองฟิลิปปินส์ มีรูปร่างสูงปานกลาง ค่อนข้างผอม แต่แข็งแรง จมูกแบน ผมดำ ตาสีน้ำตาล ผิวสีน้ำตาล

ทำมาค้าขาย ประเทศฟิลิปปินส์

ทำมาค้าขาย ฟิลิปปินส์เป็นประเทศเกษตรกรรม ประชากรร้อยละ 60 ประกอบอาชีพเกษตรกร แต่เนื่องจากสภาพภูมิประเทศเป็นหมู่เกาะ ส่งผลให้พื้นที่เพาะปลูกมีน้อย ซึ่งส่วนใหญ่จะอยู่ในบริเวณที่ราบต่ำและเนินเขาที่ปรับให้เป็นขั้นบันไดบนเกาะลูซอน พืชสำคัญ ได้แก่ ข้าวเจ้า ข้าวโพด มันเทศ ผัก ผลไม้ ส่วนพืชที่ปลูกเพื่อการค้าและเป็นสินค้าส่งออกอันดับหนึ่งของประเทศคือ มะพร้าว นอกจากนี้ยังมีอ้อย สับปะรด ยาสูบ

ปกบ้านครองเมือง ประเทศฟิลิปปินส์

ปกบ้านครองเมือง หลังจากตกเป็นเมืองขึ้นของประเทศสเปนมากว่า 300 ปี และตกอยู่ภายใต้การปกครองของสหรัฐอเมริกาอีกประมาณ 50 ปี ฟิลิปปินส์ก็ได้รับเอกราชจากการทำสนธิสัญญากับสหรัฐอเมริกาในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง และเมื่อสงครามสิ้นสุดลง ฟิลิปปินส์ก็ได้รับเอกราชอย่างเป็นทางการในวันที่ 4 กรกฎาคม พ.ศ. 2489

ทำเลที่ตั้ง ประเทศฟิลิปปินส์

ทำเลที่ตั้ง ประเทศฟิลิปปินส์ เป็นหมู่เกาะอยู่ในมหาสมุทรแปซิฟิกฝั่งตะวันตก ตั้งอยู่ระหว่างละติจูดที่ 4 องศา 40 ลิปดาเหนือ กับ 21 องศา 10 ลิปดาเหนือ และลองจิจูดที่ 116 องศา 40 ลิปดาตะวันออก กับ 126 องศา 34 ลิปดาตะวันออก บนเขตวงแหวนแห่งไฟ (Pacific Ring of Fire) ซึ่งเป็นบริเวณในมหาสมุทรแปซิฟิกที่เกิดแผ่นดินไหวและภูเขาระเบิดบ่อยครั้ง ประเทศฟิลิปปินส์ ประกอบด้วยเกาะและหมู่เกาะหลัก ๆ 3 กลุ่ม คือ

นามนี้สำคัญไฉน ประเทศอินโดนีเซีย

นามนี้สำคัญไฉน ซูการ์โน (Sukarno) เกิดเมื่อวันที่ 6 มิถุนายน พ.ศ. 2444 เป็นประธานาธิบดีคนแรกของประเทศอินโดนีเซีย ผู้มีส่วนสำคัญในการประกาศเอกราชของอินโดนีเซียต่อประเทศเนเธอร์แลนด์ ซูการ์โนเสียชีวิตเมื่อวันที่ 21 มิถุนายน พ.ศ. 2513 เขามีลูกสาวชื่อเมกาวาตี ซูการ์ในบุตรี ซึ่งดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีคนที่ 5 ของอินโดนีเซีย

ปักหมุดจุดหมาย ประเทศอินโดนีเซีย

ปักหมุดจุดหมาย อินโดนีเซียเป็นประเทศที่มีสถานที่ท่องเที่ยวสวยงามและน่าสนใจหลายแห่ง ไม่ว่าจะเป็นสถานที่ท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมหรือแหล่งท่องเที่ยวทางธรรมชาติที่สวยงามจนดึงดูดนักท่องเที่ยวจากทั่วทุกมุมโลกให้มาเยี่ยมชมได้

เป็น อยู่ คือ...วิถีชาวอินโด ตอนที่ 2

การละเล่น การละเล่นที่มีมาแต่เก่าก่อนของชาวอินโดนีเซียมีหลายอย่าง ที่น่าสนใจคือ วายังกูลิต (Wayang Kulit) หรือที่นิยมเรียกกันว่า วายังเป็นการแสดงหุ่นเชิดฉายเงาบนจอคล้ายหนังตระลุง มีเครื่องดนตรีประกอบ 4 ชิ้น เค้าโครงเรื่องส่วนใหญ่มักเกี่ยวกับสงครามในศาสนาฮินดูที่เล่าสืบต่อกันมาของชาวชวาและชาวบาหลี ใช้หุ่นกว่า 60 ตัว ผู้พากย์จะต้องมีความชำนาญในการใช้ภาษากาวี ซึ่งเป็นภาษาโบราณที่ตัวละครฝ่ายดีพูด และภาษาบาหลีสำหรับตัวละครฝ่ายร้ายพูด

เป็น อยู่ คือ... วิถีชาวอินโด

เป็น อยู่ คือ... วิถีชาวอินโด ประชากร ส่วนใหญ่เป็นสายมาเลย์ประมาณร้อยละ 95 ที่เหลือเป็นอินโด อาหรับ จีน และชาวยุโรป แต่ถ้าแบ่งตามหลักฐานชาติวงศ์วิทยาแล้ว ถือว่ามีต้นกำเนิดมาจาก 365 เชื้อชาติ รวมกันเป็นกลุ่มใหญ่ได้ 4 กลุ่ม คือ เมเลเนเซียน (Melanesians) โปรโตออโตรเนเซียน (Proto – Autronesians) โพลีเนเซียน (Polynesians) และโมโครเนเซียน (Micronesians) ชาวอินโดนีเซียจะมีตาคม ผมดำ ผิวสีน้ำตาล กระดูกแก้มกว้าง ตาเล็ก จมูกใหญ่ มีความสูงประมาณ 5 – 6 ฟุต ใกล้เคียงกับความสูงของคนไทย

ทำมาค้าขาย ประเทศอินโดนีเซีย

ทำมาค้าขาย อินโดนีเซียมีทรัพยากรธรรมชาติที่อุดมสมบูรณ์ มีดินภูเขาไฟซึ่ง เหมาะแก่การเพาะปลูก อาชีพหลักของชาวอินโดนีเซียจึงได้แก่การเพาะปลูก โดยเฉพาะบนเกาะชวาและเกาะสุมาตรา ผลผลิตที่สำคัญ ได้แก่ ข้าว มันสำปะหลัง ข้าวโพด ถั่วเหลือง มะพร้าว น้ำตาล เครื่องเทศ ยางพารา ยาสูบ ชา กาแฟ ปาล์ม พริกไทย อ้อย

ปกบ้านครองเมือง ประเทศอินโดนีเซีย

ปกบ้านครองเมือง เรื่องเล่าแต่ก่อน ในอดีตหมู่เกาะต่างๆ ประกอบด้วยหลากรัฐ แต้รัฐมีระบบการปกครองและมีประมุขของตนเอง ส่วนใหญ่มักค้าขายเครื่องเทศเป็นสินค้าสำคัญ ชาวอาหรับเป็นชาติแรกๆ ที่เดินทางมาค้าขายที่เกาะสุมาตรา และนำเอาศาสนาอิสลามมาเผยแผ่ ต่อมาในปี พ.ศ. 2164 ฮอลันดายึดครองอินโดนีเซีย โดยตั้งบริษัท United Dutch East India Company ขึ้นที่หมู่เกาะอินเดียตะวันออก นอกจากจุดประสงค์เพื่อทำการค้าแล้ว ยังทำหน้าที่แสวงหาอาณานิคมให้แก่ฮอลันดาด้วย จนกระทั่งในสมัยสงครามโลกครั้งที่สอง กองทัพญี่ปุ่นได้เข้ามายึดครองอินโดนีเซีย ล้มรัฐบาลอาณานิคมของฮอลันดา ไม่นานหลังจากญี่ปุ่นแพ้สงคราม ฮอลันดาพยายามกลับมาปกครองอินโดนีเซียเหมือนเดิม ชาวอินโดนีเซียภายใต้การนำของ ดร.ซูการ์โนและ ดร. โมฮัมหมัด ฮัตตา จึงรีบร่วมกันประกาศอิสรภาพเมื่อวันที่ 17 สิงหาคม พ.ศ. 2488 (รวมระยะเวลาตกอยู่ใต้อาณานิคมกว่า 300 ปี